In de wereld van de flamenco zijn er veel uitdrukkingen en termen die we niet dagelijks gebruiken. Eén daarvan is “aflamencar”, waarvan velen de betekenis niet kennen. Het gaat erom de kenmerken van flamencomuziek en -zang toe te passen op een thema, hetzij door middel van maatsoort of intonatie.
Een middel dat door veel artiesten wordt gebruikt om sonoriteit toe te voegen aan hun repertoire, om persoonlijkheid te geven aan hun interpretaties en zo hun veelzijdigheid en interpretatieve capaciteiten uit te breiden, maar zonder volledig binnen te treden in de wereld van de traditionele flamenco. Hierdoor kunnen melodieën geflamencoiseerd worden om stijlen te versmelten en stukken uit te voeren met hun eigen persoonlijke stempel.
Maar niet alleen liederen kunnen geflamencoëniseerd worden, ook dansen. Alle bewegingen kunnen geflamencoiseerd worden en verder gaan dan de klassieke houdingen. Om dit te doen is het voldoende om de bewegingen, concepten en vormen te bestuderen en te proberen ze te flamencoën.
Wat voor soort muziek kan geflamencoiseerd worden?
Flamenco is een van de belangrijkste tekenen van de identiteit van ons land. Velen beschouwen het als iets dat van binnenuit komt, zonder dat er veel theoretische muzikale kennis voor nodig is. Het is genoeg om laat de duende naar buiten komen en begeleid de zang met een gitaar of gewoon met handgeklap.
Maar een andere manier om flamenco te leren kennen is door verliefd te worden op de verschillende muziekstijlen en te proberen die naar onze specialiteit te brengen, of dat nu op de viool, de dwarsfluit, de piano of de trompet is. Maar ook door de melodieën die we spelen te flamencoën. Met de cante aflamencado kun je bijvoorbeeld rock, jazz, rumba, blues of hiphop spelen, en verrassende fusies creëren. Vrijwel elk liedje kan geflamencoiseerd worden met flamenco-touches. Dit is wat bekend staat als Jonge flamenco of nieuwe flamenco.
Hoe is flamencomuziek ontstaan?
De procedure om een melodie te flamencoën is niet ingewikkeld. Het is voldoende om het tempo te verlagen en de melodie aan te passen aan de cante jondo. In feite is flamenco-getinte muziek geen nieuwigheid. In de beginjaren van de flamenco werden, gezien de behoefte aan stijlen door professionele artiesten, liedjes genomen waarvan het ritme werd aangepast om het langzamer te maken en verfraaid met flamenco-accenten, waardoor de stijl ontstond die we vandaag kennen.
Maar de flamencomuziek begon zich vooral te ontwikkelen in de jaren 1980, een periode die werd gekenmerkt door de protestgeest van de Spaanse jeugd. Flamenco werd beïnvloed door stijlen als jazz, pop, rock of blues en versmolt uiteindelijk met sommige daarvan, dankzij artiesten als Paco de Lucía en Camarón, die erin slaagden flamenco opnieuw uit te vinden met nieuwe ritmes en klanken en duizenden volgelingen aan te trekken.
Met het verstrijken van de tijd is flamencozang steeds belangrijker geworden in de hedendaagse muziekscène, vooral met de intrede van nieuwe artiesten zoals Rosalía, Dellafuente, El Niño de Elche of María José Llergo, die dit type muziek naar een ander niveau hebben getild. Een nieuwe, meer melodieuze en commercieel georiënteerde stijl, die door het grote publiek meer geaccepteerd wordt dan de oorspronkelijke flamenco. En, zoals dat gaat met de nieuwe muziekstijlen van tegenwoordig, wordt er vaak gebruik gemaakt van technologie. Het is heel gebruikelijk om een techno-basis te vinden in het hele stuk, terwijl de karakteristieke flamencostem duidelijk te horen is, benadrukt door de flamencokronkels.
Kortom, flamencomuziek werd geboren uit de behoefte om zichzelf opnieuw uit te vinden. Paco de Lucía en Camarón waren de promotors ervan en combineerden traditionele wortels met rock en pop. En tegenwoordig zijn enkele van de meest succesvolle zangers in ons land voorstander van dit genre, dat al duizenden volgelingen heeft.